Central banks & the climate crisis: stability & sustainability

Abstract

This thesis explores the evolving role of central banks in addressing the financial and economic risks posed by climate change. As climate-related shocks increasingly threaten global financial stability, central banks are pressured to expand their traditional mandates to include environmental sustainability. The study begins by examining the broader economic impacts of climate change and the associated risks to financial system stability, highlighting both physical and transition risks. It then examines the theoretical and practical challenges of incorporating climate goals into central bank policy and the evolving debate over whether central banks can remain neutral while addressing the systemic threats posed by climate change. The final part of the thesis evaluates an emerging toolkit of green monetary instruments, including green quantitative easing, climate-related macroprudential frameworks, and portfolio "tilting". It argues for a precautionary and forward-looking approach to climate risk management, even in the face of deep uncertainty. The thesis overall argues that while central banks cannot replace government action, green monetary policy represents not only a necessary response to emerging risks but also a historic opportunity to rethink how institutions operate and what they can achieve in the face of global challenges.Η παρούσα διπλωματική διερευνά τον εξελισσόμενο ρόλο των κεντρικών τραπεζών στην αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών και οικονομικών κινδύνων που ενέχει η κλιματική αλλαγή. Καθώς οι κλιματικές διαταραχές απειλούν όλο και περισσότερο την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα, οι κεντρικές τράπεζες πιέζονται να επεκτείνουν τις παραδοσιακές τους εντολές ώστε να συμπεριλάβουν την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Η μελέτη ξεκινά εξετάζοντας τις ευρύτερες οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και τους συναφείς κινδύνους για τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, υπογραμμίζοντας τόσο τους φυσικούς όσο και τους μεταβατικούς κινδύνους. Στη συνέχεια αναλύει τις θεωρητικές και πρακτικές προκλήσεις της ενσωμάτωσης των κλιματικών στόχων στην πολιτική των κεντρικών τραπεζών και την εξελισσόμενη συζήτηση σχετικά με το κατά πόσον οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να παραμείνουν ουδέτερες ενώ παράλληλα να εξετάζουν τις συστημικές απειλές που θέτει η κλιματική αλλαγή. Το τελευταίο μέρος της διπλωματικής αξιολογεί μια αναδυόμενη εργαλειοθήκη πράσινων νομισματικών μέσων, συμπεριλαμβανομένης της πράσινης ποσοτικής χαλάρωσης, των μακροπροληπτικών πλαισίων που σχετίζονται με το κλίμα και της «κλίσης» χαρτοφυλακίου. Υποστηρίζει μια προληπτική και προοδευτική προσέγγιση στη διαχείριση των κλιματικών κινδύνων, ακόμη και εν μέσω βαθιάς αβεβαιότητας. Η διπλωματική υποστηρίζει εν γένει ότι, αν και οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την κυβερνητική δράση, η πράσινη νομισματική πολιτική αποτελεί όχι μόνο μια αναγκαία απάντηση στους αναδυόμενους κινδύνους αλλά και μια ιστορική ευκαιρία να επανεξετάσουμε τον τρόπο λειτουργίας των θεσμών και το τι μπορούν να επιτύχουν μπροστά στις παγκόσμιες προκλήσεις.