Μεταπτυχιακές Εργασίες
Μόνιμο URI για αυτήν τη συλλογήhttps://pyxida.aueb.gr/handle/123456789/71
Περιήγηση
Πλοήγηση Μεταπτυχιακές Εργασίες ανά Θέμα "Decision-making"
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
Τώρα δείχνει 1 - 2 από 2
- Αποτελέσματα ανά σελίδα
- Επιλογές ταξινόμησης
Τεκμήριο Η σημασία της κριτικής σκέψης στις διαπραγματεύσεις(2025-10-03) Φωτόπουλος, Νικόλαος Ν.; Κωνσταντίνου, Παναγιώτης; Σιώτης, ΔημήτριοςΗ παρούσα εργασία διερευνά τη σημασία της κριτικής σκέψης στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, εστιάζοντας στις γνωστικές, λογικές και συναισθηματικές παραμέτρους που επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων. Σε ένα περιβάλλον αυξημένης αβεβαιότητας και πολύπλοκης αλληλεπίδρασης, η επιτυχής διαπραγμάτευση δεν βασίζεται αποκλειστικά στη γνώση του αντικειμένου ή στις τεχνικές τακτικής, αλλά απαιτεί εις βάθος κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι νοητικές διεργασίες επηρεάζουν την αξιολόγηση εναλλακτικών και την οικοδόμηση στρατηγικής. Αρχικά, αναλύεται η έννοια της κριτικής σκέψης ως δεξιότητα που επιτρέπει τη συστηματική αξιολόγηση πληροφοριών, επιχειρημάτων και αποδείξεων. Εν συνεχεία, παρουσιάζονται βασικά μοντέλα και στάδια της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Το τέταρτο κεφάλαιο συνθέτει τα παραπάνω πεδία, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο γνωστικές προκαταλήψεις, λογικές πλάνες και συναισθηματικοί παράγοντες παρεμβαίνουν αρνητικά στη διαπραγματευτική κρίση και απόδοση. Η εργασία καταλήγει στη διαπίστωση ότι η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης αποτελεί όχι μόνο πλεονέκτημα, αλλά αναγκαία προϋπόθεση για τη συγκρότηση αποτελεσματικών στρατηγικών διαπραγμάτευσης. Η μεταγνωστική επίγνωση, η αναγνώριση σφαλμάτων συλλογιστικής και η χρήση εργαλείων ελέγχου επιχειρηματολογίας συνιστούν πρακτικά μέσα ενίσχυσης της διαπραγματευτικής ικανότητας. Η μελέτη προτείνει την ενσωμάτωση αυτών των δεξιοτήτων στην εκπαίδευση διαπραγματευτών, ώστε να ενισχυθεί η γνωστική επάρκεια και η ευθυκρισία σε σύνθετα πλαίσια διαπραγμάτευσης.Τεκμήριο How bounded rationality explains the limitations of human cocgnition under time and information constraints in negotiation decision-making(2025-03-28) Βρεττάκος, Κυριάκος; Vrettakos, Kyriakos; Voliotis, Seraphim; Kalyvitis, Sarantis; Blavoukos, SpyrosΗ διαδικασία λήψης αποφάσεων στις διαπραγματεύσεις συχνά περιορίζεται από τον διαθέσιμο χρόνο και την ελλιπή πληροφόρηση, αναγκάζοντας τους διαπραγματευτές να βασίζονται σε γνωστικές συντομεύσεις και προσαρμοστικές στρατηγικές. Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει πως η περιορισμένη ορθολογικότητα διαμορφώνει τις διαπραγματευτικές διαδικασίες υπό τους ανωτέρω περιορισμούς, εστιάαζοντας στον ρόλο των ευρετικών κανόνων (heuristics), της ικανοποιητικής λήψης αποφάσεων (satisficing) και της ασύμμετρης πληροφόρησης. Μέσω μιας ποιοτικής προσέγγισης που συνδυάζει συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και ανάλυση πραγματικών περιπτώσεων διαπραγματεύσεων, η έρευνα εξετάαζει πώς οι διαπραγματευτές αντιμετωπίζουν την αβεβαιότητα και πώς εξισορροπούν την αποτελεσματικότητα με την ακρίβεια στην λήψη αποφάσεων. Τα ευρήματα δείχνουν ότι υπό συνθήκες πίεσης χρόνου, οι διαπραγματευτές βασίζονται συχνά σε ευρετικές μεθόδους όπως η αγκύρωση (anchoring), η προκατάληψη διαθεσιμότητας (availability bias) και η αντιπροσωπευτικότητα (representativeness), ώστε να διευκολύνουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Παρόλο που αυτές οι γνωστικές συντομεύσεις επιτρέπουν ταχύτερες αντιδράσεις, παράλληλα εισάγουν μεροληψίες που ενδέχεται να οδηγήσουν σε μη βέλτιστες συμφωνίες. Επιπλέον, η έρευνα διαπιστώνει ότι οι διαπραγματευτές τείνουν να επιλέγουν ικανοποιητικές (satisficing) αντί για βέλτιστες λύσεις, δίνοντας προτεραιότητα σε εφικτές επιλογές αντί για ιδανικά αποτελέσματα λόγω γνωστικών περιορισμών και περιορισμένων πόρων. Η ασυμμετρία πληροφόρησης διαδραματίζει επίσης κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση των διαπραγματευτικών δυναμικών, συχνά οδηγώντας σε στρατηγική παραπληροφόρηση και διάβρωση της εμπιστοσύνης μεταξύ των μερών. Τα συμπεράσματα της μελέτης συμβάλλουν στη θεωρία των διαπραγματεύσεων, επεκτείνοντας την έννοια της περιορισμένης ορθολογικότητας σε διαπραγματεύσεις υψηλού διακυβεύματος και αναδεικνύοντας τους γνωστικούς μηχανισμούς που επηρεάζουν τις πραγματικές διαπραγματευτικές διαδικασίες. Οι πρακτικές επιπτώσεις δείχνουν ότι η χρήση δομημένων μηχανισμών λήψης αποφάσεων μπορεί να βοηθήσει τους διαπραγματευτές να μετριάσουν τις γνωστικές προκαταλήψεις και να βελτιώσουν τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων. Αν και η μελέτη προσφέρει πολύτιμες συνεισφορές, η έμφαση σε ποιοτικές μεθόδους περιορίζει έως έναν βαθμό την εγκυρότητα της, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μελλοντική έρευνα που να ενσωματώνει ποσοτική ανάλυση και πειραματικές προσεγγίσεις. Μέσα από την κατανόηση των γνωστικών περιορισμών που αντιμετωπίζουν οι διαπραγματευτές, η παρούσα έρευνα θέτει τις βάσεις για την ανάπτυξη στρατηγικών που βελτιώνουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων υπό αβεβαιότητα, ενισχύοντας τελικά την αποτελεσματικότητα των διαπραγματεύσεων τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον διπλωματικό τομέα.