| Περίληψη : | Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στην παρουσίαση της διαδικασίας δημιουργίας ενός ψηφιακού μουσείου με θέμα την παπυρολογία. Η παπυρολογία είναι μια επιστήμη που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και έχει ως αντικείμενο τη μελέτη, συντήρηση και διαφύλαξη των γραπτών τεκμηρίων της αρχαιότητας. Η νεοσύστατη επιστήμη χαρακτηρίζεται για το ψηφιακό υπόβαθρο και την ενσωμάτωση υπολογιστικών τεχνολογιών στην έρευνα και στη μεθοδολογία της. Η πρωτοπορία του αρχαιογνωστικού κλάδου της παπυρολογίας είναι χωρίς αμφιβολία σπουδαία, με κυρίαρχη παρουσία σύγχρονου ηλεκτρονικού εξοπλισμού τόσο σε επίπεδο υλικοτεχνικού εξοπλισμού όσο και σε επίπεδο λογισμικού και βάσεων δεδομένων. Ωστόσο, μέχρι την παρούσα χρονική στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμη σχετική εφαρμογή που να αναδεικνύει τη σημασία της επιστήμης με τη συνοδεία οπτικοακουστικού περιεχομένου. Συνεπώς, η απόπειρα αποκατάστασης αυτής της έλλειψης, στάθηκε η αφορμή για τη δημιουργία ψηφιακού μουσείου παπυρολογίας και συγκεκριμένα για την ανάπτυξη ενός τρισδιάστατου κόσμου, αποσκοπώντας στη γνωριμία με τους παπύρους και την οπτικοποίηση του γνωστικού υλικού του κλάδου της παπυρολογίας. Όπως κάθε ψηφιακό μουσείο, το ψηφιακό μουσείο παπυρολογίας, καλείται να εκπροσωπήσει τόσο την εκπαιδευτική και ενημερωτική διάσταση των ψηφιακών μουσείων, όσο και την ψυχαγωγική. Ακολουθώντας παράλληλα τις εξελίξεις του ψηφιακού μετασχηματισμού και της αυξανόμενης διάδοσης των πολυμεσικών εφαρμογών, η τρισδιάστατη μουσειακή έκθεση έρχεται να λειτουργήσει ως φορέας προβολής παπυρολογικού περιεχομένου, επαυξάνοντας τη συμμετοχή του κοινού μέσα από διαδράσεις και παρέχοντας μια εμβυθιστική εμπειρία, πράγμα που ταυτόχρονα ορίζεται και ως σκοπός της διπλωματικής εργασίας. Στα κεφάλαια που ακολουθούν, γίνεται μια σύντομη θεωρητική επισκόπηση για τις κατηγορίες των εικονικών μουσείων και των εικονικών κόσμων, καθώς παρατίθενται και λίγα λόγια για το θέμα της επιστήμης της παπυρολογίας. Στη συνέχεια, αναλύεται η διαδικασία υλοποίησης της πολυμεσικής εφαρμογής, η οποία έγινε βάσει των σταδίων της ανάλυσης, της σχεδίασης, της υλοποίησης και της αξιολόγησης. Ειδικότερα, υιοθετήθηκε το επαυξητικό μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο πρεσβεύει τη μέθοδο επαναπροσδιορισμού και επαναϋλοποίησης κατά την εκτέλεση του έργου. Έπειτα από την περιγραφή της συνολικής διαδικασίας, δίνεται το συμπέρασμα πως πρόκειται για μια προσπάθεια δημιουργίας ενός συστήματος, που συνδυάζει επιτυχώς τα ψηφιακά περιβάλλοντα με την προώθηση της επιστήμης των παπύρων, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να πειραματιστεί με νέους τρόπους μετάδοσης της πληροφορίας και αφομοίωσης της γνώσης.
This thesis focuses on the presentation of the process which deals with the creation of a digital museum related to papyrology. Papyrology is a discipline which was developed in the late 19th century and has as its subject the study, conservation and preservation of written documents of antiquity. This newly established discipline is marked for its digital background and the integration of computational technologies on research and methodology. The innovation of this antiquarian science is undoubtedly important, with massive presence of modern electronic equipment both in terms of technical equipment and in terms of software and databases. However, until the current time there is still not available a related application that points out the importance of this discipline accompanied with audiovisual media. Therefore, the attempt to restore this lack, was the reason for the creation of a digital papyrus museum and more specifically for the development of a three-dimensional world, aiming to get acquainted with papyri and the visualization of papyrology’s subject area. Like any digital museum, the digital museum of papyrology is called upon to represent both the educational and informative role of digital museums, as well as the entertaining role. Following at the same time, due to the evolving digital transformation and the multimedia applications’ increasing diffusion, the three-dimensional museum exhibit comes to act as an entity which promotes papyrological content, while increasing the audience participation through interactivity, that may offer an immersive experience. This is simultaneously the main purpose of this thesis. In the following chapters, there is a short theoretical overview about the categorization of virtual museums and virtual worlds, while few words are given about papyrology’s subject. Next, this thesis refers to the implementation process of the multimedia application, which depends on the stages of analysis, design, implementation and evaluation. In particular, the incremental development model was applied, which represents the method of project’s redefinition and repetitive implementation. After the overall procedure description, the following conclusion is that this project forms an effort of creating a system, which successfully combines digital environments with papyrology’s promotion, while giving the opportunity to the audience in order to experiment with new ways of information distribution and knowledge assimilation.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.