| Περίληψη : | Η Ευρωπαϊκή Ένωση δραστηριοποιείται όλο και περισσότερο σε θέματα κυβερνοχώρου διεθνώς, με γνώμονα τα διάφορα έγγραφα και στρατηγικές εξωτερικής πολιτικής της, συμπεριλαμβανομένης της στρατηγικής της για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο του 2013 και των συμπερασμάτων του Συμβουλίου του 2015 για την κυβερνοδιπλωματία. Σύμφωνα με αυτά τα έγγραφα, η ΕΕ έχει εμβαθύνει τους διμερείς δεσμούς της με ορισμένες χώρες-κλειδιά, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο εταιρικών σχέσεων στον κυβερνοχώρο. Το παρόν κείμενο διερευνά σε βάθος την διπλωματία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην νέα εποχή του διαδικτύου. Επιδιώκει να εξηγήσει τους διαφορετικούς τύπους άσκησης διπλωματίας, από δηλώσεις αξιωματούχων μέσω των κοινωνικών δικτύων έως τον κυβερνοπόλεμο. Ουσιαστικά, υποστηρίζεται ότι οι εταιρικές σχέσεις της ΕΕ στον κυβερνοχώρο δεν αποσκοπούν μόνο στη διμερή συνεργασία, αλλά και σε "αντανακλαστικά" αποτελέσματα (με τα οποία η ΕΕ αποσκοπεί στην ανάπτυξη της κυβερνοδιπλωματικής της υπηρεσίας) και σε "διαρθρωτικά" αποτελέσματα (με τα οποία οι διμερείς εταιρικές σχέσεις αποσκοπούν στην ενίσχυση του πολυμερούς ιστού και της παγκόσμιας διακυβέρνησης του διαδικτύου). Μόλις αξιολογηθούν με βάση αυτούς τους πολλαπλούς και αλληλένδετους σκοπούς, αυτές οι κυβερνοσυνεργασίες φαίνονται πιο χρήσιμες από ό,τι φαίνεται.
The European Union is increasingly active on cyber issues internationally, guided by its various external policy documents and strategies, including its 2013 Cybersecurity Strategy and the 2015 Council Conclusions on cyber diplomacy. According to these documents, the EU has deepened its bilateral ties with a number of key countries, resulting in a network of cyber partnerships. This paper explores in depth the European Union's diplomacy in the new internet age. It seeks to explain the different types of diplomacy, from statements by officials via social media to cyber warfare. In essence, it argues that EU cyber partnerships are not only aimed at bilateral cooperation, but also at 'reflexive' outcomes (whereby the EU aims to develop its cyber diplomacy) and 'structural' outcomes (whereby bilateral partnerships aim to strengthen the multilateral web and global internet governance). Once evaluated against these multiple and interrelated purposes, these cyber partnerships appear more useful than they appear.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.