| Περίληψη : | Η παρούσα εργασία εστιάζει στην ανάδειξη όλων εκείνων των ζητημάτων που καθιστούν επιτακτική την ανάγκη μετάβασης των λιμανιών σε μια βιωσιμότερη κατεύθυνση. Η συνεχής αύξηση του διαθαλάσσης εμπορίου, τα περιβαλλοντικά κι ενεργειακά ζητήματα αλλά και ο ανταγωνισμός συνιστούν ισχυρές πιέσεις που κάθε σύγχρονο λιμάνι καλείται να αντιμετωπίσει. Βέβαια η βιώσιμη κατεύθυνση που ακολουθούν τα λιμάνια δεν είναι παντού ίδια. Παράγοντες όπως το θεσμικό πλαίσιο, οι πολιτικές και τα χρηματοδοτικά εργαλεία καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη μορφή αλλά και το εύρος των βιώσιμων δράσεων που υιοθετεί ένα λιμάνι. Η εργασία εστιάζει ιδιαίτερα στην ανάλυση του ευρωπαϊκού πλαισίου για τη βιώσιμη μετάβαση των λιμανιών. Το μοντέλο της κυκλικής οικονομίας και του πράσινου λιμανιού συνιστούν άλλωστε πρότυπα δράσεων για την πλειονότητα των ευρωπαϊκών λιμανιών και όχι μόνο. Ο τελικός σχεδιασμός και η εφαρμογή ενός βιώσιμου σχεδίου εξαρτάται βέβαια από τα ίδια τα λιμάνια. Σε διεθνές και υπερεθνικό επίπεδο, τα λιμάνια συστήνουν ή μετέχουν σε οργανισμούς κι ενώσεις όπου έρχονται σε επαφή με τις βέλτιστες πρακτικές πάνω σε βιώσιμα ζητήματα ενώ μπορούν να αξιοποιήσουν εργαλεία και διοικητικές πρακτικές για θέματα περιβαλλοντικής και ενεργειακής διαχείρισης.Επιστρατεύοντας όλα τα παραπάνω το λιμάνι εκπονεί ένα σχέδιο βιωσιμότητας στο οποίο αποτυπώνονται οι στόχοι, οι κανονισμοί που θεσπίζει το ίδιο και οι δείκτες παρακολούθησης της πορείας του. Φυσικά το εκάστοτε βιώσιμο σχέδιο επηρεάζεται από πολλούς τοπικούς, εθνικούς και διεθνείς παράγοντες με συνέπεια σε αρκετές περιπτώσεις να δημιουργούνται ασυμμετρίες, παραλείψεις ή ακόμη και αδυναμίες στην εφαρμογή του. Στην παρούσα εργασία συστήνεται η προσέγγιση του συμμετοχικού σχεδιασμού ως μια εναλλακτική μορφή σχεδιασμού της λιμενικής βιωσιμότητας, ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία και η εφαρμογή. Με την ολοκλήρωση της εργασίας γίνεται μια εκτενής αναφορά στις βιώσιμες πρακτικές των λιμανιών Rotterdam, Shanghai και Los Angeles ώστε να αποτυπωθούν τα κοινά σημεία και οι διαφορές τονίζοντας την διαφορετικότητα που χαρακτηρίζει τη βιωσιμότητα σε κάθε λιμάνι.
The present work focuses on highlighting all those issues that make imperative the need for ports to move to a more sustainable direction. The ever-increasing trade from the sea, the environmental and energy issues as well as competition are strong pressures that every modern port has to face.Certainly, the sustainable strategy that ports are implementing is not the same everywhere. Factors such as the institutional framework, policies and financial instruments largely determine the form and scope of sustainable actions that a port adopts. The work focuses particularly on the analysis of the European framework for the sustainable transition of ports.The models of circular economy and green port are, after all, standards of action for most European ports due to the sustainable direction of its EU legal and political framework. The final design and implementation of a sustainable plan depends of course on the port’s abilities and capabilities. In International and supranational level, ports set up or participate in organizations and associations where they are being able to leverage tools and administrative practices for environmental and energy management.Using all the above, the port prepares a sustainability plan reflecting the objectives, the regulations that it establishes and the indicators for monitoring its course. Certainly, the sustainable plan is influenced by many local, national and international factors, resulting in several cases asymmetries, omissions or even weaknesses in its implementation, are being created. In the present work, the participatory planning approach is recommended as an alternative form for port sustainability planning.At the end of the dissertation, an extensive reference is made to the sustainable practices of the ports of Rotterdam, Shanghai and Los Angeles in order to capture the common points and differences, emphasizing on the diversity that characterizes the sustainability in each port.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.