| Περίληψη : | Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 έδειξε ότι οι εποπτικές αρχές δεν ήταν σε ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουν πιστωτικά γεγονότα και δεν είχαν τα απαραίτητα εργαλεία για να προχωρήσουν στην λύση και εκκαθάριση τραπεζών. Για να επιλυθεί το πρόβλημα «too big to fail» και να αποσυνδεθούν οι τράπεζες από τις κυβερνήσεις, η ΕΕ δημιούργησε έναν μηχανισμό που παρέχει στις αρχές εξυγίανσης ολοκληρωμένα εργαλεία για να παρέμβουν όταν μια τράπεζα πληροί τις προϋποθέσεις εξυγίανσης. Σε αυτό το πλαίσιο, οι αρχές εξυγίανσης είναι υπεύθυνες για την προετοιμασία σχεδίων που περιγράφουν λεπτομερώς τις ενέργειες και τα μέτρα που θα επιβληθούν ώστε να εξυγιανθεί μια τράπεζα, ενώ παράλληλα οι τράπεζες αναμένεται να αναπτύξουν ικανότητες που θα αποδεικνύουν ότι δύνανται να εξυγιανθούν. Η πιο σημαντική συνιστώσα της δυνατότητας εξυγίανσης είναι η συμμόρφωση με την Ελάχιστη Απαίτηση Επιλέξιμων Υποχρεώσεων και Ιδίων Κεφαλαίων (MREL). Ο στόχος του MREL είναι να αποτραπεί η εξάρτηση της εξυγίανσης μιας τράπεζας από την παροχή κρατικής χρηματοδότησης και να διασφαλιστεί ότι οι μέτοχοι και οι πιστωτές συμβάλλουν στην απορρόφηση των ζημιών και στην ανακεφαλαιοποίηση του πιστωτικού ιδρύματος, προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο τους φορολογούμενους από πιθανή κρατική διάσωση. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι (α) να αναλύσει τη χρησιμότητα του MREL σε σχέση με τη δυνατότητα εξυγίανσης, (β) να περιγράψει τη μεθοδολογία για τον προσδιορισμό του ύψους του MREL λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες των διαφορετικών τραπεζών και (γ) να αξιολογήσει τον αντίκτυπο για τα ελληνικά συστημικά πιστωτικά ιδρύματα, καθώς και τις προκλήσεις που αυτά αντιμετωπίζουν μέχρι την πλήρη συμμόρφωσή τους με τη συγκεκριμένη εποπτική απαίτηση.
The financial crisis of 2008 pointed out that regulatory authorities were not prepared to respond to credit events and did not have the necessary tools to proceed with winding down banks in an orderly manner. To end the “too big to fail” problem and ultimately disconnect banks and governments, the EU established a resolution mechanism which provides resolution authorities with comprehensive powers and tools to intervene, when a bank meets the conditions for resolution. In this context, resolution authorities shall prepare resolution plans, describing in detail actions and measures, that will be implemented so that an ailing bank is resolved, while at the same time banks are expected to build up capabilities to demonstrate that they are resolvable. The most important dimension of resolvability is complying with the Minimum Requirement of Eligible Liabilities and Own Funds (MREL). The purpose of MREL is to prevent a bank’s resolution from relying on the provision of public financial support, while ensuring that shareholders and creditors contribute to loss absorption and recapitalization, with a view to protect the taxpayers from potential bail-outs. The purpose of the thesis is (a) to analyze the usefulness of MREL towards enhancing resolvability, (b) to describe the methodology to determine the level of MREL taking into consideration the specificities of different banks and (c) to assess the impact on Greek systemic credit institutions, as well as the challenges until the full compliance with the specific requirement.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.