| Περίληψη : | Η μακροοικονομική σχέση ανάμεσα στη δημοσιονομική πολιτική και την οικονομική μεγέθυνση έχει αποτελέσει αντικείμενο ενδελεχούς μελέτης για τους οικονομολόγους, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε εμπειρικό επίπεδο.Πρόκειται για ένα ζήτημα που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς το σύνολο των δημοσίων δαπανών έχει μεγάλη βαρύτητα στην οικονομική δραστηριότητα για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί στις σύγχρονες οικονομίες το κράτος καταλαμβάνει ένα σημαντικό ποσοστό του συνόλου της οικονομικής δραστηριότητας. Δεύτερον, γιατί επηρεάζει το ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης και το επίπεδο παραγωγής του ιδιωτικού τομέα. Τρίτον, γιατί με δεδομένες τις σημαντικές διαφορές μεταξύ των οικονομιών στην οικονομική ανάπτυξη, καίριο ερώτημα αποτελεί η πιθανή επίδραση του κράτους στις διαφορές αυτές.Άμεση συνέπεια των παραπάνω είναι ότι ένα σημαντικό τμήμα της βιβλιογραφίας της οικονομικής μεγέθυνσης έχει επικεντρωθεί κυρίως στο ρόλο του κράτους μέσω των δημόσιων δαπανών και της φορολογίας. Με αυτό το σκεπτικό, το μέγεθος του δημόσιου τομέα και οι επιδράσεις του στην οικονομική μεγέθυνση θα αποτελέσουν το αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας. Η δομή της εργασίας είναι οργανωμένη ως εξής. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζεται η περίπτωση της Ελλάδας, όπου η αύξηση του μεγέθους του δημόσιου τομέα μετά το 1960 είναι αρκετά μεγάλη. Οι ευθύνες για την αύξηση των δημόσιων δαπανών στην ελληνική περίπτωση, αποδίδονται σε μεγάλο βαθμό στην ενίσχυση των μεταβιβαστικών πληρωμών και επιδομάτων, σε λανθασμένους πολιτικούς χειρισμούς καθώς και στο έντονο φαινόμενο της φοροδιαφυγής. Ως εκ τούτου, προτείνονται τρόποι προκειμένου να μειωθεί άμεσα το δημοσιονομικό έλλειμμα και κατ’ επέκταση το δυσθεώρητο χρέος. Ακόμα, δεδομένου ότι η Ελλάδα αποτελεί μέλος της Ε.Ε., επιχειρείται συγκριτική παρουσίαση των δημοσιονομικών μεγεθών των χωρών-μελών, ούτως ώστε να παρουσιαστεί το δημοσιονομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κινηθεί η ελληνική οικονομία.Με αφορμή την δημοσιονομική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, στο δεύτερο κεφάλαιο περιγράφεται ένα τυπικό μοντέλο ενδογενούς οικονομικής μεγέθυνσης με σκοπό να μελετηθεί ο ρόλος της δημοσιονομικής πολιτικής στη διαδικασία της οικονομικής μεγέθυνσης. Έτσι, παρουσιάζεται το πρόβλημα του αντιπροσωπευτικού νοικοκυριού, της αντιπροσωπευτικής επιχείρησης καθώς και ο εισοδηματικός περιορισμός της κυβέρνησης. Στο τέλος του κεφαλαίου παρατίθενται αποτελέσματα εμπειρικών μελετών που έχουν πραγματοποιηθεί προκειμένου να εξεταστεί ο βαθμός στον οποίο τα συμπεράσματα της βιβλιογραφίας συμφωνούν με τα αποτελέσματα των εμπειρικών αναλύσεων.Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας, πραγματοποιείται εμπειρική ανάλυση σε σύνολο διαστρωματικών δεδομένων για 108 χώρες, ούτως ώστε να ελεγχθεί ο βαθμός στον οποίο το μέγεθος του δημόσιου τομέα επηρεάζει την οικονομική μεγέθυνση αλλά και ποιοι άλλοι παράγοντες ασκούν επιρροή σε αυτή.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.