| Περίληψη : | Αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ήρθαν αντιμέτωπες με το πρόβλημα των αυξημένων δαπανών για την υγεία, κάτι το οποίο απορρέει σε μεγάλο βαθμό από τις αυξημένες φαρμακευτικές δαπάνες. Σε αυτό το πλαίσιο, οι χώρες της Ευρώπης κλήθηκαν να εφαρμόσουν μέτρα περιορισμού της φαρμακευτικής δαπάνης, ούτως ώστε να μην υπάρχει μεγάλη επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Ένα από τα μέτρα αυτά ήταν η εφαρμογή του clawback, βάσει του οποίου οι φαρμακευτικές εταιρείες θα χρεώνονται στην περίπτωση της υπέρβασης του κλειστού προϋπολογισμού για τη φαρμακευτική δαπάνη και θα επιστρέφουν το ποσό. Το συγκεκριμένο μέτρο έπληξε τον τομέα της φαρμακοβιομηχανίας, ενώ δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πως μείωσε και τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη. Χρησιμοποιώντας στοιχεία της περιόδου 2012-2016 για διάφορες χώρες η παρούσα εργασία εξετάζει το μέτρο του clawback.Μέσα από τη χρήση περιγραφικής στατιστικής και μοντέλων παλινδρομήσεων, βρέθηκε καταρχήν πως, η φαρμακευτική δαπάνη επηρεάζεται από στοιχεία του πληθυσμού, αλλά όχι από οικονομικά στοιχεία. Πιο συγκεκριμένα, βρέθηκε πως ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού, ο πληθυσμός, η θνησιμότητα, το ποσοστό των ατόμων άνω των 65 ετών, η αντιλαμβανόμενη υγεία και ευημερία, καθώς και καθώς και τα έτη υγιούς ζωής είναι οι παράγοντες εκείνοι που επηρεάζουν τη δαπάνη για την υγεία, με τους τέσσερις πρώτους να ασκούν σημαντικότερη επίδραση. Αντίθετα, οι ενοποιημένες και μη ενοποιημένες συνολικές υποχρεώσεις του χρηματοπιστωτικού τομέα κατά υποτομείς, καθώς και το καθαρό εξωτερικό χρέος των χωρών δεν επηρεάζουν τη δαπάνη για την υγεία.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.