| Περίληψη : | Purpose: To analyse changes in the central foveal thickness after surgery in normal and diabetic patients with the use of optical coherence tomography. Design: Prospective study carried out at the “Georgios Gennimatas General State Hospital of Athens” on 108 patients. The diabetics were divided into patients who did not have change to the fundus and patients who had non-proliferative diabetic retinopathy.Results: In normal patients there was a statistically significant increase on average (Μ = 248,60) in the central foveal thickness following surgery in comparison with before (Μ = 215,35). The same applied to the diabetic patients without change (after Μ = 244,75, before Μ = 218,17) and for the diabetic patients with change (after Μ = 280,60, before Μ = 204,60).The diabetic patients with change have on average a higher statistical deterioration in the foveal thickness (Μ = 76,00) in comparison with the diabetics without change (Μ = 26,58) and a slightly higher change in comparison with the non-diabetic patients (Μ = 36,57).The effect of the change in foveal thickness on deterioration of visual acuity is statistically negligible. Furthermore, no role is played by gender, age, duration of diabetes or axis length.In diabetics, the change in foveal thickness has a significant statistical effect on insulin-dependent patients and on those who have changes in the fundus and Hoya lens insertion.The parameters of surgery play a small role in the alteration in the thickness and the main role is played by the energy, the mean force of ultrasound, the quantity of fluid used and, in the case of diabetics without deterioration, the absorption time. Moreover, patients with arterial hypertension and ophthalmological disorders have the greatest changes in foveal thickness.Conclusion: Central foveal thickness is increased following cataract surgery. The increase is greater in diabetics with changes in the fundus and patients suffering from arterial hypertension.
Σκοπός: Μεταβολές του πάχους της ωχράς κηλίδας μετά χειρουργείο καταρράκτη σε φυσιολογικούς και διαβητικούς ασθενείς με τη χρήση της οπτικής τομογραφίας συνοχής.Σχεδιασμός: Προοπτική μελέτη που διενεργήθηκε στο «ΓΝΑ Γ. Γεννηματάς» 108 ασθενών. Οι διαβητικοί χωρίσθηκαν σε ασθενείς που δεν είχαν αλλοιώσεις στο βυθό και σε ασθενείς που είχαν μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.Αποτελέσματα: Σε φυσιολογικούς ασθενείς το κεντρικό πάχος της ωχράς κηλίδας μετά το χειρουργείο αυξήθηκε κατά μέσο όρο (Μ = 248,60) σε σχέση με πριν (Μ = 215,35) στατιστικά σημαντικά. Το ίδιο ισχύει για τους διαβητικούς χωρίς αλλοιώσεις (μετά Μ = 244,75, πριν Μ = 218,17) και για τους διαβητικούς με αλλοιώσεις (μετά Μ = 280,60, πριν Μ = 204,60).Οι διαβητικοί με αλλοιώσεις έχουν κατά μέσο όρο υψηλότερη στατιστικά μεταβολή στο πάχος της ωχράς κηλίδας (Μ = 76,00) σε σχέση με τους διαβητικούς χωρίς αλλοιώσεις (Μ = 26,58) και οριακά από τους μη διαβητικούς (Μ = 36,57).Η επίδραση της μεταβολής του πάχους της ωχράς κηλίδας στην μεταβολή της οπτικής οξύτητας είναι στατιστικά ασήμαντη. Δεν παίζουν ρόλο επίσης, το φύλο, η ηλικία, η διάρκεια του διαβήτη και το αξονικό μήκος.Στους διαβητικούς η μεταβολή του πάχους της ωχράς κηλίδας επηρεάζεται στατιστικά σημαντικά σε ασθενείς ινσουλινοεξαρτώμενους και σε αυτούς που έχουν αλλοιώσεις από το βυθό καθώς και στην ένθεση φακού Hoya. Οι παράμετροι του χειρουργείου παίζουν μικρό ρόλο στη μεταβολή του πάχους και κυρίως η ενέργεια, η μέση δύναμη του υπέρηχου, η ποσότητα του υγρού που χρησιμοποιήθηκε και στους διαβητικούς χωρίς αλλοιώσεις ο χρόνος αναρρόφησης. Επίσης ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση και οφθαλμολογικές παθήσεις έχουν μεγαλύτερη μεταβολή του πάχους της ωχράς κηλίδας.Συμπέρασμα: Το κεντρικό πάχος της ωχράς κηλίδας αυξάνει μετά το χειρουργείο επέμβασης καταρράκτη. Αυξάνει περισσότερο στους διαβητικούς με αλλοιώσεις από το βυθό και στους πάσχοντες από αρτηριακή υπέρταση.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.