| Περίληψη : | Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η εξέταση της φάσης της υλοποίησης σε μία δημόσια πολιτική όπως είναι ο θεσμός της Διαμεσολάβησης.Η Οδηγία 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου αποτέλεσε την αφετηρία πολλών ενεργειών μεταξύ των δρώντων καθώς οι εξελίξεις κατά την δεκαετή περίοδο και οι μηχανισμοί που ακολουθήθηκαν δείχνουν κάθε φορά ποια είναι η ισχυρή ομάδα πίεσης που κινεί τα νήματα. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε είναι η βιβλιογραφική. Ο στόχος είναι να αναδείξει πως οι ομάδες πίεσης συντέλεσαν στο να μη υλοποιηθούν άμεσα οι διατάξεις της οδηγίας 2008/52/ΕΚ. Η παρούσα εργασία χωρίζεται σε επτά κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο είναι η εισαγωγή στην οποία περιλαμβάνεται και το ερευνητικό ερώτημα. Το δεύτερο κεφάλαιο αναλύει το θεσμό της διαμεσολάβησης, τους τομείς που εφαρμόζεται, τις διατάξεις της οδηγίας 2008/52/ΕΚ, την εθνική νομοθεσία, τη σύμβαση της Σιγκαπούρης και διεθνή άρθρα για τη διαμεσολάβηση. Το τρίτο κεφάλαιο περιγράφει τα σημεία στα οποία δεν αποτυπώθηκαν οι όροι της οδηγίας όπως είναι: α) τα κέντρα κατάρτισης των διαμεσολαβητών, β) περιορισμός στο πτυχίο του διαμεσολαβητή και γ) η μη επίτευξη του στόχου της ισόρροπης σχέσης μεταξύ διαμεσολάβησης και ένδικης διαδικασίας. Στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται ανάλυση των αρχών που δεν εφαρμόστηκαν ορθά στην ενσωμάτωση της οδηγίας και επεξηγείται το επιπρόσθετο μέτρο της υποχρεωτικότητας. Το πέμπτο κεφάλαιο περιγράφει τις ενέργειες των δρώντων για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους κατά το στάδιο της υλοποίησης και τις ενέργειες που έγιναν για να ενσωματωθούν ορθά οι διατάξεις σε νομοσχέδιο. Το έκτο κεφάλαιο κάνει αποτίμηση του θεσμού κατά τη δωδεκαετή ένταξή του στη Ελληνική έννομη τάξη, το νέο τομέα διαμεσολάβησης, στατιστικά στοιχεία, δράσεις που είναι να τεθούν σε εφαρμογή, αντιμετώπιση της διαμεσολάβησης από τους Έλληνες πολίτες, προτάσεις για τη βελτίωση της εκπαίδευσης των διαμεσολαβητών και του μέλλοντος της διαδικασίας Το έβδομο κεφάλαιο αναλύει τα συμπεράσματα
The object of this paper is to examine the implementation phase of a public policy such as the institution of mediation.Directive 2008/52 / EC of the European Parliament and the Council of 21 May was the starting point for many actions between the actors as developments over the ten-year period and the mechanisms followed show each time which is the powerful pressure group pulling the strings. The method followed is bibliographic. The aim is to highlight how pressure groups contributed to the immediate implementation of the provisions of Directive 2008/52/EC. The present paper is divided into seven chapters. The first chapter is the introduction, which includes the research question. The second chapter analyses the institution of mediation, the areas it applies, the provisions of Directive 2008/52/EC, national law, the Singapore Convention and international articles on mediation. The third chapter describes the points where the terms of the directive were not reflected, such as: (a) the training centres for mediators, (B) a restriction on the degree of mediator and (C) the failure to achieve the objective of a balanced relationship between mediation and judicial proceedings. The fourth chapter analyses the principles which have not been properly applied in the transposition of the directive and explains the additional measure of the obligation.The fifth chapter describes the actions of the actors to safeguard their interests during the implementation stage and the actions taken to properly incorporate the provisions into a bill. The sixth chapter assesses the institution during its twelve-year integration into the Greek legal order, the new field of mediation, statistics, actions that are to be implemented, treatment of mediation by Greek citizens, proposals for improving the training of mediators and the future of the process the seventh chapter analyzes the conclusions.
|
|---|
Copyright © 2013 Βιβλιοθήκη Ο.Π.Α. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.